Choćbym też chodził w dolinie cienia śmierci, nie będę się bał złego, albowiemeś ty ze mną; laska twoja, i kij twój, te mię cieszą.

Przetoż choćby wojsko przeciwko mnie stanęło, nie ulęknie się serce moje; choćby powstała przeciwko mnie wojna, przecież ja w tym ufam.

Nagle zerwała się gwałtowna burza na jeziorze, tak że fale zalewały łódź; On zaś spał. 

A On im rzekł: «Czemu bojaźliwi jesteście, małej wiary?» Potem wstał, rozkazał wiatrom i morzu, i nastała głęboka cisza. 

 Tak, że śmiało my mówimy, że Pan mi pomocnikiem i nie będę się bał, co uczyni mi człowiek?

Roku sześćsetnego wieku Noego, miesiąca wtórego, siedemnastego dnia tegoż miesiąca, w tenże dzieó przerwały się wszystkie źródła przepaści wielkiej, i okna niebieskie otworzyły się.

I padał deszcz na ziemię, czterdzieści dni i czterdzieści nocy.

I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec».

Będą też miejscami wielkie trzęsienia ziemi i głód, i zarazy, będą straszne zjawiska i wielkie znaki z nieba.

 I będą znaki na słońcu i księżycu, i gwiazdach, a na ziemi ucisk [udręka] narodów w bezradności szumu morza i nawałnicy.

 I wtedy ujrzą Syna Człowieka, przychodzącego w obłoku z mocą i chwałą wielką. 

 Nadejdzie zaś dzień Pana jak złodziej {w nocy}; w którym niebiosa z trzaskiem przeminą, zaś podstawy płonące (zostaną) rozwiązane, a ziemia i dzieła na niej nie (zostaną) znalezione {spalone}.

 Oczekując i spiesząc [ponaglając] przyjście Bożego dnia, przez który niebiosa płonące rozwiązane i elementy [części składające się na podstawę] podpalone stopią (się).

Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby [On] was zastał bez plamy i skazy - w pokoju, 

 Jeszu im odpowiedział: «Amen, powiadam wam: jeśli będziecie mieć wiarę, a nie zwątpicie, to nie tylko z figowym drzewem to uczynicie, ale nawet jeśli powiecie tej górze: "Podnieś się i rzuć się w morze!", stanie się.