Oczekuję na Pana; oczekuje dusza moja, i jeszcze oczekuje na słowo jego.

Dusza moja oczekuje Pana, pilniej niż straż świtania, która strzeże aż do poranku.

Zbawienia twego oczekiwam, Panie!

A żył w Jeruszalem człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Iszraela, a Tchnienie Święte spoczywało na nim.

I stałem się jako człowiek, który nic nie słyszy, i niema odporu w ustach swoich.

Tęskni dusza moja po zbawieniu twojem, oczekuję na słowo twoje.

Panie! oczekuję zbawienia twego; a przykazania twoje wykonywam.

Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.

A Bóg nadziei niech was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadziei przez moc Tchnienia Świętego.