Albowiem tysiąc lat przed oczyma twemi są jako dzieó wczorajszy, który przeminął, i jako straż nocna.

Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.

Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.

Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.

I odpowiedział Jakób Faraonowi: Dni lat pielgrzymstwa mego jest sto i trzydzieści lat; krótkie i złe były dni lat żywota mego, i nie doszły dni lat żywota ojców moich, w których dniach oni pielgrzymowali.

Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.

Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.

Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cieó, i nie ostoi się.

 Wy, którzy nie wiecie, co jutro będzie? Czym bowiem jest wasze życie? Bo mgłą jest, która na krótko się ukazuje, potem zaś znika. 

Dokądże, Panie! na wiekiż się kryć będziesz? także będzie jako ogieó pałać zapalczywość twoja?

Ale ta jedna rzecz niech wam nie będzie tajna, najmilsi! iż jeden dzieó u Pana jest jako tysiąc lat, a tysiąc lat, jako jeden dzieó.

Odejmij odemnie karanie twoje; bom od smagania ręki twojej ustał.

Ufajcież w nim na każdy czas, o narody! Wylewajcie przed obliczem jego serca wasze: Bóg jest ucieczką naszą. Sela.

Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cieó pomijający.

 Ulotność nad ulotnością, powiedział kaznodzieja; ulotność nad ulotnością, wszystko (jest) ulotne.

Lecz gdym się obejrzał na wszystkie sprawy swoje, które czyniły ręce moje, i na prace, którem podejmował pracując: oto wszystko marność, i utrapienie ducha, i niemasz nic pożytecznego pod słoócem.

Wszystkie narody są jako nic przed nim; za nic i za marność poczytane są u niego.