(Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy.)

(Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy.)

A z nimi Hemana i Jedytuna, i innych na to obranych, którzy byli z imienia mianowani, aby chwalili Pana, przeto iż na wieki trwa miłosierdzie jego.

I odłączył Dawid i hetmani wojska na posługiwanie synów Asafowych i Hemanowych, i Jedytunowych, którzy prorokowali przy cytrach, i przy harfach, i przy cymbałach. A była liczba ich, to jest mążów pracujących w usłudze swej:

Z Jedytuna: Synowie Jedytunowi: Godolijasz, i Zery, i Jesajasz, Hasabijasz, i Matytyjasz, i Symej, sześć, pod ręką ojca ich Jedytuna, który prorokował przy harfie, wyznawając i chwaląc Pana.

Ci wszyscy byli synowie Hemana, widzącego królewskiego w słowach Bożych, ku wywyższeniu rogu: bo dał Bóg czternaście synów Hemanowych, i trzy córki.

Jakim sposobem oczyści młodzieniec ścieszkę swoję? Gdy się zachowa według słowa twego.

Żeby utwierdził Pan słowo swoje, które rzekł do mnie, mówiąc: Jeźli będą strzedz synowie twoi drogi swej, chodząc przedemną w prawdzie, ze wszystkiego serca swego, i ze wszystkiej duszy swojej, tedy nie będzie wytracony po tobie mąż z stolicy Izrael skiej.

Ale Jehu nie strzegł tego, aby chodził w zakonie Pana, Boga Izraelskiego, ze wszystkiego serca swego, ani odstąpił od grzechów Jeroboamowych, który do grzechu przywiódł Izraela.

Umiarkuj ścieżkę nóg twoich, aby wszystkie drogi twoje pewne były.

Nie uchylaj się na prawo ani na lewo; owszem, odwróć nogę twoję od złego.

Przetoż musimy tem pilniej przestrzegać tego, cośmy słyszeli, byśmy snać nie przeciekli.

Niechajże Pan wytraci wszystkie wargi pochlebne, i język mówiący rzeczy wyniosłe.

Rozpuścili się, i mówią złośliwie, o uciśnieniu bardzo hardzie mówią.

Wystawiają przeciwko niebu usta swe, a język ich krąży po ziemi.

Panie! połóż straż ustom moim; strzeż drzwi warg moich.

Śmierć i żywot jest w mocy języka, a kto go miłuje, będzie jadł owoce jego.

Kto strzeże ust swoich i języka swego, strzeże od ucisków duszy swojej.

 Jeżeli ktoś uważa się za człowieka pobożnego, lecz łudząc serce swoje nie powściąga swego języka, to pobożność jego pozbawiona jest podstaw.

Ponieważ często wszyscy upadamy. Jeśli ktoś nie upada w słowie, jest mężem doskonałym, zdolnym utrzymać w ryzach także całe ciało.

Oto nawet okręty, choć tak są potężne i tak silnymi wiatrami miotane, niewielki ster prowadzi według woli sternika. 

Język jest ogniem świata niesprawiedliwego. Język jest ustanowiony wśród części naszego ciała. Plami nasze ciało i rozpala krąg pochodzenia (całe życie), a (sam) rozpalony (jest) przez gehennę. 

Ale języka nikt z ludzi ujarzmić nie może, (to jest) nieobliczalne zło, pełne jadu śmiertelnego.

Przetoż roztropny czasu onego milczeć musi; bo czas zły jest.

 Nie wierz [wspieraj, powierzaj, zaręczaj] bliźniemu [towarzyszowi, koledze], nie ufaj [polegaj] przyjacielowi [wodzowi]; (przed tą, która) leży na łonie twoim, strzeż drzwi ust.

Bo syn lekce waży ojca, a córka powstaje przeciwko matce swej, synowa przeciwko świekrze swej, a nieprzyjaciele każdego są domownicy jego.

 W mądrości chodźcie względem (tych) z zewnątrz, czas wykupując.