(Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy na wspominamie.)

(Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot i Seminit psalm Dawidowy.)

Spuściłeś mię w dół najgłębszy, do najciemniejszego i najgłębszego miejsca.

Przeczże, o Panie! odrzucasz duszę moję, a zakrywasz oblicze twoje przedemną?

Jamci utrapiony, i prawie już umierający od gwałtu; ponoszę strachy twoje, i trwożę sobą.

Owszem, miernie go karał, i w ten czas, gdy go wypychał i gdy go nieprzyjaciel wiatrem swoim gwałtownym w dzieó wschodniego wiatru, zabierał.

W maluczkim gniewie skryłem maluczko twarz swoję przed tobą; ale w miłosierdziu wiecznem zlituję się nad tobą, mówi Pan, odkupiciel twój.

Karz mię, Panie! ale łaskawie, nie w gniewie swym, byś mię snać wniwecz nie obrócił.

Bom Ja z tobą, mówi Pan, abym cię wybawił. Ponieważ uczynię koniec wszystkim narodom, między które cię rozproszę, wszakże tobie nie uczynię koóca, ale cię miernie karać będę, a cale cię bez karania nie zaniecham.

O Panie! usłyszawszy wyrok twój ulękłem się. O Panie! zachowaj sprawę twoję w pośrodku lat, i objaw ją w pośrodku lat; w gniewie wspomnij na miłosierdzie.

 A całkowicie zapomnieliście o zachęcie, która odnosi się do was jako synów: Synu mój, nie lekceważ karcenia Pana ani się nie zniechęcaj, gdy jesteś przez Niego napominany. 

 Jeśli znosicie karcenie, Bóg się wam przedstawia jak synom. Jaki (to) bowiem syn, którego ojciec nie koryguje? 

 Ponadto, jeśli nasi ziemscy ojcowie pouczali nas, a (my ich) szanowaliśmy, to czy nie tym bardziej poddamy się Ojcu tchnień [duchów] — a będziemy żyć?

 Wprawdzie żadne (surowe) pouczenie w chwili, gdy (nas) dosięga, nie sprawia (nam) radości, lecz łączy się z bólem, później jednak tym, którzy dzięki niemu są wyćwiczeni, przynosi (pełen) pokoju owoc sprawiedliwości. 

Bom się bał onej popędliwości i gniewu, którym się był zapalił Pan przeciwko wam, aby was wytracił; i wysłuchał mię Pan i tym razem.