I będziecie z radością czerpać wody ze zdrojów tegoż zbawienia.

Bo dwojaką złość popełnił lud mój: mnie opuścili, źródło wód żywych, a wykopali sobie cysterny, cysterny dziurawe, które wody zatrzymać nie mogą.

Jeszu odpowiedział jej na to: «O, gdybyś znała dar Boży i [wiedziała], kim jest Ten, kto ci mówi: "Daj Mi się napić" - prosiłabyś Go wówczas, a dałby ci wody żywej».

Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na eon, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskającej ku życiu eonowemu".

W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym dniu święta, Jeszu stojąc zawołał donośnym głosem: «Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije! 

 A powiedział to o Tchnieniu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Tchnienie bowiem jeszcze nie było dane, ponieważ Jeszu nie został jeszcze uwielbiony. 

 I rzekł mi: "Staje [zaczyna istnieć] (się). Ja jestem Alfa i Omega, Początek i Koniec. Ja pragnącemu dam ze źródła wody życia darmo. 

A Tchnienie(Duch) i Oblubienica mówią: «Przyjdź!» A kto słyszy, niech powie: «Przyjdź!» I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie. 

 Psalm Dawidowy. JHWH moim światłem i moim zbawieniem, kogo mam się bać? JHWH siła mojego życia, kogo mam się bać?

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

Ale ścieszka sprawiedliwych jako światłość jasna, która im dalej tem bardziej świeci, aż do dnia doskonałego.

Domie Jakóbowy! pójdźcie, a chodźmy w światłości Paóskiej.

Powstaó, objaśnij się! ponieważ przyszła światłość twoja, a chwała Paóska weszła nad tobą.

Bo oto ciemności okryją ziemię, a zaćmienie narody; ale nad tobą wejdzie Pan, a chwała jego nad tobą widziana będzie.

Nie będziesz miał więcej słoóca za światłość dzienną, a jasność miesiąca nie oświeci cię, ale Pan będzie światłością twoją wieczną, a Bóg twój sławą twoją.

 Ale wzejdzie wam, bojącym (się) imienia mojego słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w Jego skrzydłach. Wówczas wyjdziecie dumnie i rozbiegniecie (się), jak wypasione cielęta. 

Nie był on światłością, lecz [posłanym], aby zaświadczyć o światłości.

Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi.

 A oto znów przemówił do nich Jeszu tymi słowami: «Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia».

 Ponieważ Bóg, który powiedziawszy [rozkazując], (aby) z ciemności światłość zajaśniała, zajaśniał w sercach naszych dla światła poznania chwały Bożej w [na] obliczu [twarzy, powierzchni] Jeszu Pomazańca. 

 Każdy dobry podarunek i wszelki dar doskonały zstępuje z góry od Ojca światłości; u którego nie istnieje żadna zmienność lub cień poruszenia.

 Wy zaś rodzaj [ród, rasa] wybrany, władcy [królewskie] kapłaństwo, naród święty, naród [lud] do nabycia, aby [żeby] cnoty [szlachetności, wyborności] ogłosili z ciemności was wzywanych [nazywanych] do cudownego Jego światła. 

 Jeśli w świetle chodzimy, jak On jest w świetle, wspólnotę mamy ze sobą i krew Jeszu, Syna Jego oczyszcza nas od wszelkiego uchybienia. 

 I Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą - Baranek.