Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.

Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.

I rzekł Bogowie: Niech się zbiorą wody, które są pod niebem, na jedno miejsce, a niech się okaże miejsce suche; i stało się tak.

 I nazwał Bogowie suche miejsce ziemią, a zebranie wód nazwał morzem.

Położył granice wodom, aż weźmie koniec światłość i ciemność.

Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?

Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,

Gdy zakładał morzu granice jego, i wodom, aby nie przestępowały rozkazania jego; gdy rozmierzał grunty ziemi:

I nie będziecież się mnie bali? mówi Pan; a przed obliczem mojem nie będziecież się lękali? którym położył morzu piasek za granicę ustawą wieczną, a nie przestąpi jej. Choć się wzruszą, wszakże nie przemogą; choć się wzburzą wały jego, wszakże nie przeskoczą go.

A tchnieniem nozdrzy twoich zebrały się wody; stanęły jako kupa ciekące wody, zsiadły się otchłani w pośród morza.

A gdy się zastanowią stopy nóg kapłanów, niosących skrzynię Pana, Panującego nad wszystką ziemią, w wodzie Jordaóskiej, tedy się wody jordaóskie rozstąpią, tak iż woda płynąca z góry stanie w jednej kupie.

Tedy się zastanowiły wody płynące z gór, a stanęły w jednej kupie bardzo daleko od Adama, miasta, które jest ku stronie Sartan; a które płynęły na dół do morza pustego, morza słonego, zginęły i ustały; a tak lud przeprawiał się przeciwko Jerychu.

Jechałeś przez morze na koniach twoich, przez gromadę wód wielkich.