Rozmnożą się boleści tych, którzy się za cudzym bogiem kwapią; nie ukuszę ze krwi mokrych ofiar ich, ani wezmę imion ich w usta moje.

Bliski jest Pan tym, którzy są skruszonego serca, a utrapionych w duchu zachowuje.

On strzeże wszystkich kości jego, tak, iż i jedna z nich nie skruszy się.

Niech na nich spadną węgle rozpalone; do ognia niech wrzuceni będą, i do dołów głębokich, skądby nie powstali.

Nieszczęście grzeszników ściga; ale sprawiedliwym Bóg dobrem nagrodzi.

A chociaż grzesznik sto kroć źle czyni, i odwłacza mu się, wszakże ja wiem, że dobrze będzie bojącym się Boga, którzy się boją oblicza jego.

Ale biada niepobożnemu! źle mu będzie; albowiem odpłata rąk jego dana mu będzie.

Niemasz pokoju niepobożnym, mówi Bóg mój.

- Tym zaś od podjudzania i zaprzeczania prawdzie, także ulegającym niesprawiedliwości, gniew i rozdrażnienie, 

- utrapienie, i ucisk na całą duszę człowieka czyniącego zło. Najpierw na Judejczyka i Hellena.

 Korzeniem bowiem wszelkiego zła jest miłość pieniędzy, której niektórzy, pożądając (zostali) sprowadzeni na manowce z dala od wiary i sami przebili (się) bólami licznymi. 

Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

A niechaj się rozweselą wszyscy, co ufają w tobie; na wieki niech wykrzykują, gdyż ich ty szczycić będziesz, i rozradują się w tobie, którzy miłują imię twoje.

Zatacza obóz Anioł Paóski około tych, którzy się go boją, i wyrywa ich.

A włożył w usta moje pieśó nową, chwałę należącą Bogu naszemu, co gdy wiele ich ogląda, ulękną się, a będą mieć nadzieję w Panu.

Albowiem Pan Bóg jest słoócem i tarczą: tuć łaski i chwały Pan udziela, i nie odmawia, co jest dobrego, tym, którzy chodzą w niewinności.

Błogosławiony, którego Bóg Jakóbowy jest pomocnikiem, którego nadzieja jest w Panu, Bogu jego;

Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.

Kto ma wzgląd na słowa, znajduje dobre; a kto ufa w Panu, błogosławiony jest.

Oto Bóg zbawienie moje, ufać będę, a nie ulęknę się; albowiem Pan, Bóg mój, jest mocą moją, i pieśnią moją, i zbawieniem mojem.

I będziecie z radością czerpać wody ze zdrojów tegoż zbawienia.

Błogosławiony mąż, który ufa w Panu, a Pan jest nadzieją jego.

Bo będzie jak drzewo zasadzone nad wodami, a nad strumieniem zapuszczające korzenie swoje, które nie czuje, gdy przychodzi gorąc, ale liść jego zostaje zielony, a roku suchego nie martwi się, i nie przestaje przynosić owocu.