Pieśń stopni. Oczy moje podnoszę na góry, skąd by mi pomoc przyszła.

Pomoc moja jest od Pana, który stworzył niebo i ziemię.

Oto jako oczy sług pilnują rąk panów swych, i jako oczy dziewki pilnują ręki pani swej, tak oczy nasze poglądają na Pana, Boga naszego, aż się zmiłuje nad nami.

Ale do ciebie, Panie, Panie! podnoszę oczy moje; w tobie ufam, nie odpychaj duszy mojej.

Boś ty jest skałą moją, i obroną moją; przetoż dla imienia twego prowadź mię, i zaprowadź mię.

- Dusza nasza jest jak ptak, który uciekł z pułapki ptasznika. Pułapka jest zniszczona, a myśmy uciekli. 

Wspomożenie nasze w imieniu Paóskiem, który stworzył niebo i ziemię.

Bo się znajdują w ludu moim niezbożnicy, którzy czyhają jako łowcy, rozciągają sieci, zastawiają sidła, a łapią ludzi.

 z łagodnością dyscyplinujący krnąbrnych [przeciwstawiających się], bo może da im Bóg nawrócenie [przemianę myśli] do poznania prawdy.

 i otrząsną się z sideł oszczercy [diabła], jako żywcem przez niego schwytani do (pełnienia) jego woli.