Pan doświadcza sprawiedliwego; ale niepobożnego i miłującego nieprawość ma w nienawiści dusza jego.

Spróbuj mię, Panie! i doświadcz mię: wypław ogniem nerki moje i serce moje.

Albowiemeś nas doświadczył, o Boże! wypławiłeś nas ogniem, tak jako srebro pławione bywa.

Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.

Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.

I wwiodę i onę trzecią część do ognia, a wypławię je jako pławią srebro, a doświadczać ich będę, jako doświadczają złota; każdy będzie wzywał imienia mego, a Ja go wysłucham: rzekę: Tyś lud mój, a on rzecze: Tyś Pan Bóg mój.

Lecz któż będzie mógł znieść dzieó przyjścia jego? I kto się ostoi, gdy on się okaże? Bo on jest jako ogieó roztapiający, i jako mydło blecharzów.

Nie mam sobie nic do zarzucenia. To wcale nie dowodzi, że jestem prawy, ale Tym, który mnie osądza, jest Pan. 

aby doświadczenie waszej wiary, o wiele cenniejsze niż zniszczalne złoto w ogniu próbowane, okazało się – dla wywyższenia, czci i (dla) chwały – w (chwili) objawienia się Jeszu Pomazańca, 

Będę błogosławił Pana, który mi dał radę, gdyż i w nocy ćwiczą mię nerki moje.

Raniuczko wstaje mężobójca, zabija ubogiego i niedostatecznego, a w nocy jest jako złodziej.

Wszak i on jest z Izraela; rzemieślnik go urobił, a nie jest Bogiem; bo się w proch obróci cielec Samaryjski.

Biada tym, którzy wymyślają nieprawość, i knują złe na łożach swoich, a na świtaniu rano do skutku je przywodzą, gdyż to jest w mocy rąk ich.

W nocy miał Paweł widzenie: jakiś Macedończyk stanął [przed nim] i błagał go: «Przepraw się do Macedonii i pomóż nam!» 

W nocy Pan przemówił do Pawła w widzeniu: «Przestań się lękać, a przemawiaj i nie milcz, 

bo Ja jestem z tobą i nikt nie targnie się na ciebie, aby cię skrzywdzić, dlatego że wiele ludu mam w tym mieście». 

Panie, Boże mój! jeźlim to uczynił, a jeźli jest nieprawość w rękach moich;

Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.

Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,

Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,

A odpowiadając Nabal sługom Dawidowym, rzekł: Cóż jest Dawid? a co zacz syn Isajego? dziś się namnożyło sług, którzy uciekają od panów swoich.

A obróciwszy się słudzy Dawidowi w drogę swoję, wrócili się, i przyszli a powiedzieli mu wszystkie te słowa.

Ale Dawid nie żywił męża, ani niewiasty, ani ich przywodził do Get, mówiąc: By snać nie skarżyli na nas, mówiąc: Tak uczynił Dawid. I był to jego zwyczaj po wszystkie dni, póki mieszkał w ziemi Filistyóskiej.

Albowiem toć jest chluba nasza, świadectwo sumienia naszego, żeśmy w prostocie i w szczerości Bożej, nie w cielesnej mądrości, ale w łasce Bożej na świecie obcowali, a najwięcej między wami.

(Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy.)

Przysięgłem i uczynię temu dosyć, że będę strzegł sądów sprawiedliwości twojej.

 Pilnujący ust, strzeże duszy. Rozwierający wargi zniszczenie. 

Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem wytrwali przy Panu;

Ponieważ często wszyscy upadamy. Jeśli ktoś nie upada w słowie, jest mężem doskonałym, zdolnym utrzymać w ryzach także całe ciało.