On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.

Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?

 Wówczas JHWH spuścił na Sodomę i na Gomorę siarkę i ogień, od JHWH z niebios. 

A tak wyciągnął Mojżesz laskę swą ku niebu, a Pan dał gromy i grad, i zstąpił ogieó na ziemię, i spuścił Pan grad na ziemię Egipską.

I potłukł on grad po wszystkiej ziemi Egipskiej, cokolwiek było na polu, od człowieka aż do bydlęcia; i wszystko ziele polne potłukł grad, i wszystko drzewo polne połamał;

Te są zwierzęta, które jeść będziecie ze wszystkich zwierząt, które są na ziemi,

Wyszedł także ogieó od Pana, i spalił onych dwieście i pięćdziesiąt mężów, którzy ofiarowali kadzenie.

I stało się, gdy uciekali przed Izraelem, bieżąc z góry do Betoron, że Pan spuścił na nie kamienie wielkie z nieba aż do Aseka, i umierali; więcej ich pomarło od kamienia gradowego, niż ich pobili synowie Izraelscy mieczem.

Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.

Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.

Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.

Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?

Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?

Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;

Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?

Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.

Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?

Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?

Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?

Pan, mówię, przez ogieó sądzić będzie, i przez miecz swój wszelkie ciało, a pobitych od Pana wiele będzie.

I dam cuda na niebie i na ziemi, krew i ogieó i słupy dymowe.

Tedy mi ukazał panujący Pan, a oto panujący Pan wołał, że sprawę swoję powiedzie ogniem, a spaliwszy przepaść wielką, spalił i część królestwa Izraelskiego.

A czwarty wylał swą czaszę na słońce: i dano mu władzę dotknąć ogniem ludzi. 

I ludzie zostali dotknięci wielkim upałem, i bluźnili imieniu Boga, który ma moc nad tymi plagami, a nie nawrócili się, by oddać Mu chwałę. 

 I spada z nieba na ludzi wielki grad, jakby (o wadze) talentu, a ludzie bluźnili Bogu z powodu uderzenia [plagi] gradu, gdyż był to bardzo wielki cios [plaga, klęska].

Jako jedno rzecze, wnet powstanie wiatr gwałtowny, a podnoszą się nawałności morskie.

Bywają miotani, a potaczają się jako pijany, a wszystka umiejętność ich niszczeje.

 Powstaje, burzę uspokaja, wycisza jej fale. 

I wyciągnął Mojżesz laskę swoję na ziemię Egipską, a Pan przywiódł wiatr wschodni na ziemię przez cały on dzieó, i przez całą noc; a gdy było rano, wiatr wschodni przyniósł szaraóczę.

A obróciwszy Pan wiatr zachodni mocny bardzo, porwał szaraóczę, i wrzucił ją do morza czerwonego, i nie została ani jedna szaraócza we wszystkich granicach Egipskich.

I wyciągnął Mojżesz rękę swoję na morze, a Pan rozpędził morze wiatrem wschodnim gwałtownie wiejącym przez całą noc, i osuszył morze; a rozstąpiły się wody.

Albowiem oto on jest, który kształtuje góry, a tworzy wiatry, i który oznajmuje człowiekowi, jaka jest myśl jego; on z rannej zorzy ciemność czyni, a depcze wysokości ziemi; Pan Bóg zastępów jest imię jego.

Ale Pan wzruszył wiatr wielki na morzu, i powstał wicher wielki na morzu; i zdało się, jakoby się okręt rozbić miał.

Nagle zerwała się gwałtowna burza na jeziorze, tak że fale zalewały łódź; On zaś spał. 

A On im rzekł: «Czemu bojaźliwi jesteście, małej wiary?» Potem wstał, rozkazał wiatrom i morzu, i nastała głęboka cisza.