Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

 Stworzył JHWH Elohim [Bogowie] człowieka z prochu ziemi, i dmuchnął [tchnął] w nos [oblicze] tchnienie [ducha, oddech] życia. I stał się człowiek duszą [istotą] żyjącą. 

A Ja oto, Ja przywiodę potop wód na ziemię, ku wytraceniu wszelkiego ciała, w którem jest duch żywota pod niebem; wszystko, cokolwiek jest na ziemi, pozdycha.

Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.

 Ponieważ wszystko podtrzymuje [kręci się w kółko] oddech i tchnienie [duch] Boga [Bogów] (w) nozdrzach, 

Owszem, przeciwko Panu nieba podniosłeś się, i naczynie domu jego przyniesiono przed cię; a ty i książęta twoi, żony twoje, i założnice twoje, piliście wino z niego; nadto bogi srebrne i złote, miedziane, żelazne, drewniane, i kamienne, którzy nie widzą, ani słyszą, i nic nie wiedzą, chwaliłeś, a Boga, w którego ręku jest tchnienie twoje, i u którego są wszystkie drogi twoje, nie uczciłeś.

Ty znowu człowieka w proch obracasz, a mówisz: Nawróćcie się synowie ludzcy.

W pocie oblicza twego będziesz pożywał chleba, aż się nawrócisz do ziemi, gdyżeś z niej wzięty; boś proch, i w proch się obrócisz.

I wróci się proch do ziemi, jako przedtem był, a duch wróci się do Boga, który go dał.

Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.

Przestaócież ufać w człowieku, którego dech jest w nozdrzach jego; bo za cóż on ma być poczytany?

Tchnienie nozdrzy naszych, to jest pomazaniec Paóski, pojmany jest w jamach ich, o którymeśmy mówili: W cieniu jego żyć będziemy między narodami.

A mądrość mówimy między doskonałymi; ale mądrość nie tego świata, ani książąt tego świata, którzy giną;