Gdy się przypatruję niebiosom twoim, dziełu palców twoich, miesiącowi i gwiazdom, któreś wystawił,

Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?

A świadczył ktoś na niektórem miejscu, mówiąc: Cóż jest człowiek, iż naó pamiętasz, albo syn człowieczy, iż go nawiedzasz?

Nie ufajcie w książętach, ani w żadnym synu ludzkim, w którym nie masz wybawienia.

Wynijdzie duch jego, i nawróci się do ziemi swojej; w onże dzieó zginą wszystkie myśli jego.