Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.

Nie wspominajże nam przeszłych nieprawości naszych; niech nas rychło uprzedzi miłosierdzie twoje, bośmy bardzo znędzeni.

Pan prostaczków strzeże; byłem uciśniony, a wspomógł mię.

Który w uniżeniu naszem pamięta na nas; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Gdyż prześladuje nieprzyjaciel duszę moję, potarł równo z ziemią żywot mój; sprawił to, że muszę mieszkać w ciemnościach, jako ci, którzy z dawna pomarli.

Pośpiesz się, a wysłuchaj mię, Panie! ustaje duch mój; nie ukrywajże oblicza twego przedemną; bomci podobny zstępującym do grobu.

(Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim.)

Owszem, nieprawość moję wyznaję, a frasuję się dla grzechu mojego.

Będę wołał do Boga najwyższego, do Boga, który wykonywa sprawę moję.

On pośle z nieba, i wybawi mię od pohaóbienia tego, który mię chce pochłonąć. Sela. Pośle mi Bóg miłosierdzie swoje i prawdę swą.

Wyrwij mię od tych, którzy broją nieprawość, a od mężów krwawych wybaw mię.

Ale Abigaili, żonie Nabalowej, oznajmił to jeden czeladnik z sług Nabalowych, mówiąc: Oto przysłał Dawid posły z puszczy, aby błogosławili Panu naszemu, lecz on je sfukał.

 Kto (rzuci) oskarżenie przeciw wybrańcom Boga? Bóg ich usprawiedliwia. 

 Ale w tym wszystkim zwyciężamy przez tego, miłującego nas.