Pieśń stopni. Oczy moje podnoszę na góry, skąd by mi pomoc przyszła.

Pieśó stopni Dawidowa. Weselę się z tego, że mi powiedziano: Do domu Paóskiego pójdziemy.

Pieśó stopni. Do ciebie oczy moje podnoszę, który mieszkasz w niebie.

Pieśó stopni Dawidowa. Gdyby był Pan z nami nie był, (powiedz teraz Izraelu!)

Pieśó stopni. Którzy ufają w Panu, są jako góra Syon, która się nie poruszy, ale na wieki zostaje.

Pieśó stopni. Gdy zaś Pan nawrócił pojmanych z Syonu, byliśmy jako ci, którym się śni.

Pieśó stopni dla Salomona. Jeźli Pan domu nie zbuduje, próżno pracują ci, którzy go budują; jeźli Pan nie będzie strzegł miasta, próżno czuje ten, który go strzeże.

Pieśó stopni. Błogosławiony wszelki, który się boi Pana, który chodzi drogami jego.

Pieśó stopni. Bardzoć mię utrapili zaraz od młodości mojej, powiedz teraz Izraelu.

Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony.

Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.

Wejrzyjże na mię, a zmiłuj się nademną; bom jest nędzny i opuszczony.

Obacz udręczenie moje, i pracę moję, a odpuść wszystkie grzechy moje.

Z żądością oczekiwałem Pana; a skłonił się ku mnie, i wysłuchał wołanie moje;

Boże mój! dusza moja tęskni sobie we mnie; przetoż na cię wspominam w ziemi Jordaóskiej i Hermoóskiej, na górze Mizar.

(Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy.)

Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.

Ale jaobracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.

Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;

Który, acześ przypuścił na mię wielkie i ciężkie uciski, wszakże zasię do żywota przywracasz mię, a z przepaści ziemskich zasię wywodzisz mię.

Policzony jestem między umarłymi; jestem jako pobici, leżący w grobie, na których więcej nie pamiętasz, którzy są od ręki twojej wytraceni.

Spuściłeś mię w dół najgłębszy, do najciemniejszego i najgłębszego miejsca.

Ogarnęły mię były boleści śmierci, a utrapienia grobu zjęły mię; ucisk i boleść przyszła na mię.

I wzywałem imienia Paóskiego, mówiąc: Proszę, o Panie! wybaw duszę moję.

Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.

Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.

Wstaó, idź do Niniwy, tego miasta wielkiego, a każ przeciwko niemu to, coć rozkazuję.

Tedy Jonasz począł chodzić po mieście, ile mógł za jeden dzieó ujść, i wołał mówiąc: Po czterdziestu dniach Niniwe będzie wywrócone.

 W dniach swego życia w ciele z wielkim wołaniem i ze łzami zanosił On błagania oraz usilne prośby do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i ze względu na pobożność został wysłuchany;