Świadectwa twoje zaiste są mojem kochaniem, i radcami mymi.

Niechże na mię przyjdą litości twoje, abym żył; bo zakon twój jest kochaniem mojem.

Ucisk i utrapienie przyszło na mię; przykazania twoje są kochaniem mojem.

 Jak wiele bowiem napisano [wcześniej zapisano] ku [dla] naszej nauce [pouczeniu] napisano, aby przez wytrwałość [stabilność] i przez ponaglenia [pouczenia, zachęty, wezwania] Pism nadzieję mielibyśmy.

Bym był nie wierzył, że mam oglądać dobroć Paóską w ziemi żyjących, źleby o mnie było.

Jużem był rzekł: Zachwiała się noga moja; ale miłosierdzie twoje, o Panie! zatrzymało mię.

W wielkości utrapienia mego, we wnętrznościach moich, pociechy twoje rozweselały duszę moję.

Gdziekolwiek pójdziesz, poprowadzi cię; gdy, zaśniesz strzedz cię będzie, a gdy się ocucisz, rozmawiać z tobą będzie,

(Bo przykazanie jest pochodnią, nauka światłością, a drogą żywota są karności ćwiczenia.)