A gdy się wzmagała bitwa przeciwko Saulowi, trafili naó strzelcy, mężowie strzelający z łuku, i zraniony jest bardzo od strzelców.
4
I rzekł Saul do wyrostka swego, który nosił broó jego: Dobądź miecza twego, a przebij mię nim, by snać nie przyszli ci nieobrzezaócy, i nie przebili mię, a nie czynili igrzyska ze mnie. Ale nie chciał wyrostek jego, bo się bardzo bał. Przetoż Saul porwał miecz i upadł naó.
5
A widząc wyrostek jego, iż umarł Saul, padł i on na miecz swój, i umarł z nim.
A gdy ten jeszcze mówił, przyszedł i inny, i rzekł: Chaldejczycy, rozsadziwszy się na trzy hufce, wypadli na wielbłądy, i zabrali je, i sługi pozabijali ostrzem miecza; a uszedłem tylko ja, ja sam, abym ci oznajmił.
I pustoszył Dawid ziemię onę, a nie zostawiał żywego męża i niewiasty; a zabrawszy owce, i woły, i osły i wielbłądy, i szaty, wracał się zasię, i przychadzał do Achisa.
10
A gdy się pytał Achis: Gdzieżeście byli dziś wpadli? odpowiadał Dawid: Ku południu Judy, i ku południu w Jerameel, i ku południu Ceni.
11
Ale Dawid nie żywił męża, ani niewiasty, ani ich przywodził do Get, mówiąc: By snać nie skarżyli na nas, mówiąc: Tak uczynił Dawid. I był to jego zwyczaj po wszystkie dni, póki mieszkał w ziemi Filistyóskiej.
(Bracia!) nie bądźcie mądrymi sami dla siebie. Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi!
18
Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi!
19
Nie sobie windykujcie [wymierzajcie sprawiedliwości] umiłowani, ale dajcie miejsce gniewowi. Napisano bowiem: Moja (jest) windykacja [wymierzenie sprawiedliwości, kary, wyroku]. Ja odpłacę — mówi Pan.
20
Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód - nakarm go. Jeśli pragnie, napój go: bo to czyniąc, węgle rozpalone zgarniesz na głowę jego.
21
Nie daj się zwyciężyć złemu, ale złe dobrem zwyciężaj.
