Boć on szuka krwi, i mają w pamięci, a nie zapomina wołania utrapionych.

Zmiłuj się nademną, Panie! obacz utrapienie moje od tych, którzy mię mają w nienawiści, ty, co mię wyrywasz z bram śmierci.

I wołałem do ciebie, Panie! a Panum się modlił, mówiąc:

Przywróć mi radość zbawienia twego, a duchem dobrowolnym podeprzyj mię.

Tedy będę nauczał przestępców dróg twoich, aby się grzesznicy do ciebie nawrócili.

Pokarałci mię Pan srodze; ale mię na śmierć nie podał.

Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, a wszedłszy w nie będę wysławiał Pana.

Żywy, żywy, ten cię wysławiać będzie, jako ja dzisiaj, a ojciec synom oznajmi prawdę twoję.

Znam, Panie! iż są sprawiedliwe sądy twoje, a iżeś mię słusznie utrapił.

Na drodze sądów twoich, Panie! oczekujemy cię; żądność duszy naszej jest do imienia twego, i do wspominania na cię.

 Dusza moja pragnie [żąda] Ciebie w nocy, także duch (mój) we mnie wcześnie [pospiesznie] cię szuka, ponieważ [rzeczywiście] gdy sądy [rozstrzygnięcia] twoje na [w] ziemi, sprawiedliwości uczą (się) mieszkańcy świata.

 Pojmujemy zaś, że z kochającymi Boga, wszystko współpracuje, dla dobra tych, (którzy) według postanowienia powołanymi są.

 Gdybyśmy {bowiem} sami siebie osądzali, nie bylibyśmy sądzeni.

 Sądzeni natomiast przez Pana, jesteśmy karceni [upominani], abyśmy nie byli potępieni wraz ze światem.

 Albowiem chwilowo lekki ucisk nasz w nadmiarze do nadmiaru eonowej [wiecznej] ogromnej chwały przysparza nam.