Słuchaj pilnie głosu wołania mego; królu mój, i Boże mój! boć się modlę tobie.

Dałeś mu żądość serca jego, a prośby ust jego nie odmówiłeś mu. Sela.

Przepaść przepaści przyzywa, na szum upustów twoich: wszystkie powodzi twoje i nawałności twoje na mię się zwaliły.

Izali poznają w ciemnościach cuda twoje? a sprawiedliwość twoję w ziemi zapamiętania?

Dusza moja oczekuje Pana, pilniej niż straż świtania, która strzeże aż do poranku.

 Dusza moja pragnie [żąda] Ciebie w nocy, także duch (mój) we mnie wcześnie [pospiesznie] cię szuka, ponieważ [rzeczywiście] gdy sądy [rozstrzygnięcia] twoje na [w] ziemi, sprawiedliwości uczą (się) mieszkańcy świata.

Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił.

Aby się radowali bojący się ciebie, ujrzawszy mię, że na słowo twoje oczekuję.

Tęskni dusza moja po zbawieniu twojem, oczekuję na słowo twoje.

 W czasie [dniu, godzinie] strachu ja ku zaufaniu w Bogów [elohim].

Oczekuję na Pana; oczekuje dusza moja, i jeszcze oczekuje na słowo jego.

Dlatego też Bóg chcąc dostatecznie okazać dziedzicom obietnicy nieodmienność rady swojej, uczynił na to przysięgę,

Którą mamy jako kotwicę duszy, i bezpieczną, i pewną, i wchodzącą aż wewnątrz za zasłonę,