W Bogu mam nadzieję, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.

Przetoż wnijdę do domu twego z całopaleniem, a oddam ci śluby moje.

Któreć ślubowały wargi moje, i wyrzekły usta moje w utrapieniu mojem.

A tak zasnął Aza z ojcami swymi, a umarł roku czterdziestego i pierwszego królowania swego.

I pochowano go w grobie jego, który sobie był wykopał w mieście Dawidowem; i położono go na łożu, które był napełnił rzeczami wonnemi, i rozmaitemi maściami aptekarską robotą przygotowanemi. I palili mu zapał wonny bardzo wielki.

Także i inni z ludu: Kapłani, Lewitowie, odźwierni, śpiewacy, Netynejczycy, i wszyscy, którzy się odłączyli od narodów onych ziem do zakonu Bożego, żony ich, synowie ich, i córki ich; wszelki umiejętny i rozumny.

Lepiej jest nie ślubować, niżeli poślubiwszy co, nie oddać.

Nie dopuszczaj ustom twoim, aby do grzechu przywodziły ciało twoje, ani mów przed aniołem, że to jest błąd. Przeczże masz Boga gniewać mową swą, któryby wniwecz obrócił sprawę rąk twoich?

Słyszeliście również, że powiedziano przodkom: Nie będziesz fałszywie przysięgał, lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi

 i nie tak, jak się spodziewaliśmy, najpierw siebie oddali Panu i nam, za wolą Bożą,

Odstąpcież odemnie złośnicy, abym strzegł rozkazania Boga mojego.

Zaiste stało się to podług słowa Paóskiego przeciwko Judzie, aby go odrzucił od oblicza swego dla grzechów Manasesowych, według wszystkiego, co był uczynił;