Nagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej; według czystości rąk moich oddał mi.

Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.

I uczynię z nimi przymierze wieczne, że się nie odwrócę od nich, abym im nie miał dobrze czynić; nadto bojaźó moję dam do serca ich, aby nie odstępowali odemnie.

Wy jednak nie tak nauczyliście się Pomazańca,

że – co do wcześniejszego postępowania - macie zdjąć z siebie starego człowieka, niszczonego przez zwodnicze żądze,

 i ubrać się w nowego człowieka, stworzonego według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.

Przetoż i my dziękujemy Bogu bez przestanku, iż przyjąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyjęliście nie jako słowo ludzkie, ale (jako w prawdzie jest) jako słowo Boże, które też skuteczne jest w was, którzy wierzycie.

 Z nas wyszli, ale nie byli z nas; jeśli bowiem z nas (by) byli, wytrwaliby [zostaliby] wówczas z nami; ale (stało się tak), aby ujawnić, że nie są wszyscy z nas.

 A to pomazanie, które wy wzięliście od Niego, zostaje w was i nie macie potrzeby, aby was ktoś pouczał: ale jak to pomazanie uczy was o wszystkim, a jest prawdziwe i nie jest kłamstwem, i jak was nauczyło, tak w nim pozostańcie.