Halleluja. Będę wysławiał Pana całem sercem w radzie szczerych, i w zgromadzeniu.

Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.

Królowie ziemscy, i wszystkie narody; książęta i wszyscy sędziowie ziemi;

Chwalcie imię Paóskie; albowiem wywyższone jest imię jego samego, a chwała jego nad ziemią i niebem.

Allelu JA. Chwalcie Boga w świątyni Jego; chwalcie Go na przestrzeni mocy Jego.

Początek mądrości jest bojaźó Paóska; rozumu dobrego nabywają wszyscy, którzy rozkazanie Paóskie czyną; chwała jego trwa na wieki.

Ręce mają, a nie macają; nogi mają, a nie chodzą, ani wołają gardłem swojem.

Izraelu! ufaj w Panu; bo on jest pomocnikiem ich i tarczą ich.

Którzy się boicie Pana, ufajcie w Panu; on jest pomocnikiem i tarczą ich.

Będzie błogosławił tym, którzy się boją Pana, małym i wielkim.

Pieśó stopni. Błogosławiony wszelki, który się boi Pana, który chodzi drogami jego.

Wolę tych czyni, którzy się go boją, a wołanie ich wysłuchiwa, i ratuje ich.

Kto jest między wami bojący się Pana, posłuchaj głosu sługi jego; kto jest, co chodzi w ciemnościach a nie ma światłości? ufaj w imieniu Paóskiem, a spolegaj na Bogu swoim.

a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia dla tych, co się Go boją. 

 Szczęśliwy [błogosławiony] człowiek [mąż], który nie żyje [chodzi] jak [po myśli] niegodziwi, nie wchodzi na drogę błądzących i nie siada wśród szyderców, 

lecz ma upodobanie w postanowieniach [prawie] Pana [JHWH], nad Jego postanowieniami rozmyśla dniem i nocą.

Tedym rzekł: Oto idę; w księgach napisano o mnie;

W ustawach twoich kocham się, i nie zapominam słów twoich.

Daj, abym chodził ścieżką przykazaó twoich, gdyż w tem jest upodobanie moje.

Bom się rozkochał w przykazaniach twoich, którem umiłował.

Przyłożę i ręce moje do rozkazaó twoich, które miłuję, a będę rozmyślał o ustawach twoich.

Serce ich zatyło jako sadło; ale się ja zakonem twoim cieszę.

Lepszy mi jest zakon ust twoich, niżeli tysiące złota i srebra.

Albowiem kocham się w prawie Bożym według wewnętrznego człowieka.

Gdyż zamysłem ciała jest śmierć; ale zamysłem tchnienia jest życie i pokój,