Albowiemeś mię rozweselił, Panie! sprawami twemi; o sprawach rąk twoich śpiewać będę.

O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

 Będę Cię sławił, ponieważ przejmująco [strasznie] mnie wyodrębniłeś i niedościgłe (są) dzieła Twoje. Moja dusz [osoba] zna je bardzo (dobrze). 

Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;

On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.

Mocą swą dzieli morze, a roztropnością swą uśmierza nawałności jego.

Oto teć są tylko części dróg jego, lecz i ta trocha niewybadana, cośmy słyszeli o nim, a grzmot wielkiej możności jego któż zrozumie?

Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.

Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?

 Gdy wspólnie śpiewały gwiazdy poranne, a weselili się wszyscy synowie Bogowie [bogów].

Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;

I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.

Aby ogarnęła koóczyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.

I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.

Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?

Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?

Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?

Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzieó bitwy i wojny.

Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?

Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.

Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?

Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?

I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?

Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?

Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?

Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?

Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?

Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy naó człowiek nie upada?

Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Dech jego węgle rozpala, a płomieó z ust jego wychodzi.

Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Kto zmierzył wody garścią swoją, a niebiosa piędzią rozmierzył? a kto proch ziemi miarą zmierzył? kto zważył na wadze góry, a pagórki na szalach?

Ach panujący Panie!otoś ty uczynił niebo i ziemię mocą swoją wielką i ramianiem twoim wyciągnionem, nie jestci skryta przed tobą żadna rzecz;

Wielki w radzie i możny w sprawie, ponieważ oczy twoje otworzone są na wszystkie drogi synów ludzkich, abyś oddał każdemu według dróg jego, i według owoców spraw jego;

A przetoż wydany jest ode mnie dekret, aby przywiedziono przed mię wszystkich mędrców Babiloóskich, którzyby mi wykład snu tego oznajmili.

 i jaka (jest) przewyższająca wielkość mocy jego w nas, wierzących według skutecznej mocy siły jego,

Aby okazać w eonach nachodzących obfite bogactwo łaski Swojej, w łagodności dla nas, w Pomazańcu Jeszu.

Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.

A taką śpiewają pieśń Mojżesza, sługi Bożego, i pieśń Baranka: «Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie, Boże wszystkich władco [wszechwładny]! Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi, o Królu narodów! 

I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

Wspominać sobie będę na sprawy Paóskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Paóskie?

Wspominam sobie dni dawne, i rozmyślam o wszystkich sprawach twoich, i uczynki rąk twoich rozbieram.

Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.

Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani koóca nie dochodzi.

 To zbawienie analizowali i badali prorocy, którzy przepowiadali łaskę dla was. 

 którym ujawniono, że nie sobie, wam zaś służyły te, co teraz ogłoszone wam przez głoszących nowiny w Tchnieniu [Duchu] świętym posłanym z nieba, w które pragną wejrzeć Posłowie [aniołowie]. 

Na instrumencie o dziesięciu strunach, na lutni, i na harfie z śpiewaniem.

Cóż po dostatku w ręku głupiego, ponieważ do nabycia mądrości rozumu nie ma?

Człowiek swej myśli, szuka tego, co mu się podoba, a w każdą rzecz wtrąca się.

Nie kocha się głupi w roztropności, ale w tem, co mu objawia serce jego.

Tak umiejętność mądrości duszy twojej, jeźliże ją znajdziesz; onać będzie nagrodą, a nadzieja twoja nie będzie wycięta.

Ponieważ nie zaakceptowali Boga w posiadanej wiedzy, wydał Bóg ich w niesprawny umysł, aby czynili, co niewłaściwe;

Gdyż zamysłem ciała jest śmierć; ale zamysłem tchnienia jest życie i pokój,