Albowiem bez przyczyny zastawili na mię w dole sieci swoje, i bez przyczyny ukopali dół duszy mojej.

Ale dusza moja niech się rozraduje w Panu, niech się rozweseli w zbawieniu jego.

Powstawają świadkowie fałszywi, a o czem nie wiem, pytają mię.

Wyszedłszy tedy z miasta, gdy nie daleko byli, rzekł Józef do tego, który był sprawcą domu jego: Wstaó, goó te męże, a dogoniwszy ich, mów do nich: Czemuście oddali złe za dobre?

Kto oddaje złem za dobre, nie wynijdzie złe z domu jego.

Ciężkości są w pośrodku jego, a nie ustępuje z ulic jego chytrość i zdrada.

Ale ty, człowiecze mnie równy, wodzu mój, i znajomy mój.

Posłał też Absalom po Achitofela Giloniczyka, radcę Dawidowego, aby przyszedł z miasta swego Gilo, gdy miał sprawować ofiary. I stało się sprzysiężenie wielkie, a lud się schodził, i przybywało go Absalomowi.

Tedy dano znać Dawidowi, mówiąc: Achitofel jest z tymi, którzy się zbuntowali z Absalomem. I rzekł Dawid: O Panie, proszę, obróć w głupstwo radę Achitofelowę.

A zdrajca dał im taki znak: «Ten, którego pocałuję, to On; chwyćcie Go i prowadźcie ostrożnie!».

Skoro tylko przyszedł, przystąpił do Jeszu i rzekł: «Rabbi!», i pocałował Go.

 Judę, syna Jakuba, i Judę Iskariotę, który stał się zdrajcą. 

Gdy On jeszcze mówił, oto zjawił się tłum. A jeden z Dwunastu, imieniem Juda, szedł na ich czele i zbliżył się do Jeszu, aby Go pocałować.

Jeszu mu rzekł: «Judo, pocałunkiem wydajesz Syna Człowieczego?» 

Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz [potrzeba], aby się wypełniło Pismo: Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę.