Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela.

Błyskawice jego oświecają okrąg świata, co widząc ziemia zadrżała.

Góry jako wosk rozpływają się przed obliczem Paóskiem, przed obliczem Pana wszystkiej ziemi.

Przed obliczem Paóskiem zadrżała ziemia, przed obliczem Boga Jakóbowego.

Jako gdyś czynił dziwy, którycheśmy się nie spodziewali; zstąpiłeś, a od oblicza twego góry się rozpływały.

Spojrzęli na ziemię, a oto jest niepozorna i próżna; jeżeli na niebo, nie masz na niem światłości.

Spojrzęli, a oto niemasz człowieka, i wszelkie ptastwo niebieskie odleciało.

I nie będziecież się mnie bali? mówi Pan; a przed obliczem mojem nie będziecież się lękali? którym położył morzu piasek za granicę ustawą wieczną, a nie przestąpi jej. Choć się wzruszą, wszakże nie przemogą; choć się wzburzą wały jego, wszakże nie przeskoczą go.

Izali by się i ziemia nad tem nie poruszyła, i nie płakałby każdy, kto mieszka na niej? i owszem, wzbierze wszystka jako rzeka, i porwana i zatopiona będzie jako rzeką Egipską.

Góry drżą przed nim, a pagórki się rozpływają; ziemia gore od oblicza jego, i okrąg ziemi i wszyscy mieszkający na nim.

Przed rozgniewaniem jego, któż się ostoi? a kto się stawi przeciwko popędliwości gniewu jego? Gniew jego się wylewa jako ogieó, a skały się padają przed nim.

Przed obliczem jego szedł mór, a węgle pałające szły przed nogami jego.

Stanął i rozmierzył ziemię, wejrzał i rozproszył narody, skruszone są góry wieczne, i skłoniły się pagórki dawne: drogi jego są wieczne.

Rozdzieliłeś rzeki ziemi: widziały cię góry i zadrżały, powódź wód przeminęła; przepaść wydała głos swój, głębokość ręce swoje podniosła.

 Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono. 

Przyjdzie Bóg nasz, a nie będzie milczał; ogieó przed twarzą jego będzie pożerał, a około niego powstanie wicher gwałtowny.

Panie! nakłoó niebios twoich, a zstąp; dotknij się gór, a zakurzą się.

A góra Synaj kurzyła się wszystka, przeto, iż zstąpił na nią Pan w ogniu; i występował dym z niej, jako dym z pieca, i trzęsła się wszystka góra bardzo.

(Jako od gorejącego ognia, ognia roztapiającego, woda wre,)abyś oznajmił imię twoje nieprzyjaciołom twoim, ażeby się od oblicza twego narody zatrwożyły.

Jako gdyś czynił dziwy, którycheśmy się nie spodziewali; zstąpiłeś, a od oblicza twego góry się rozpływały.

I rzekli powtórnie: «allelu Ja!» A dym jej wznosi się po eony eonów.