Mine
Księga Psalmów 31:11-13
11
Albowiem zwątlało od boleści zdrowie moje, a lata moje od wzdychania; zemdlała dla utrapianie mego siła moja, a kości moje wyschły.
12
U wszystkich nieprzyjaciół moich jestem w pohaóbieniu wielkiem, a najwięcej u sąsiadów moich; stałem się na postrach znajomym moim; którzy mię widzą na dworze, uciekają przedemną.
13
Wypadłem z pamięci jako umarły; stałem się jako naczynie stłuczone.
Księga Psalmów 55:3
Posłuchaj mię z pilnością, a wysłuchaj mię; boć się uskarżam w modlitwie swej, i trwożę sobą:
Księga Psalmów 69:9
Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,
Księga Psalmów 69:10
Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.
Księga Psalmów 69:20
Ty znasz pohaóbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.
Księga Psalmów 89:51
Wspomnij, Panie! na zelżywość sług twoich, a jakom ponosił wzgardę w zanadrzu swem od wszystkich narodów możnych.
List do Rzymian 15:3
 I bowiem Pomazaniec nie sobie przypodobał (się), ale jak napisane: "Zniewagi lżące ciebie spadły na mnie".
mad
Księga Psalmów 2:1
 Dlaczego knują [spiskują] narody i ludy planują próżno?
Ewangelia wg św. Łukasza 6:11
Oni zaś wpadli w szał i naradzali się między sobą, co by uczynić Jeszu. 
Dzieje Apostolskie 7:54
Gdy to usłyszeli, zawrzały gniewem ich serca i zgrzytali zębami na niego. 
Dzieje Apostolskie 26:11
i często przymuszałem ich karami do bluźnierstwa we wszystkich synagogach. Prześladowałem ich bez miary i ścigałem nawet po innych miastach. 
sworn
Dzieje Apostolskie 23:12-35
12
Kiedy nastał dzień, Judejczycy zebrali się i zobowiązali się pod klątwą, że nie będą ani jeść, ani pić, dopóki nie zabiją Pawła.
13
Ponad czterdziestu mężów złożyło tę przysięgę. 
14
Udali się oni do arcykapłanów i starszych i powiedzieli: «Zobowiązaliśmy się pod klątwą, że nic nie weźmiemy do ust, dopóki nie zabijemy Pawła.
15
Teraz wy, razem z Sanhedrynem, przekonajcie trybuna, aby go do was sprowadził pod pozorem dokładniejszego zbadania jego sprawy, a my jesteśmy gotowi go zabić, zanim dojdzie». 
16
 Gdy o tej zasadzce dowiedział się siostrzeniec Pawła, przyszedł, wszedł do twierdzy i opowiedział o tym Pawłowi.
17
 Paweł przywołał jednego z setników i rzekł: «Zaprowadź tego młodzieńca do trybuna, ma bowiem mu coś oznajmić». 
18
Ten więc zabrał go z sobą, zaprowadził do trybuna i rzekł: «Więzień Paweł przywołał mnie i poprosił, abym przyprowadził do ciebie tego młodzieńca, który ma tobie coś do powiedzenia». 
19
Trybun wziął go za rękę i odprowadziwszy na bok, dopytywał się: «Cóż to masz mi oznajmić?» 
20
Odpowiedział: «Judejczycy postanowili prosić cię, abyś jutro sprowadził Pawła do Sanhedrynu pod pozorem dokładniejszego zbadania jego sprawy.
21
 Lecz ty ich nie słuchaj, bo przeszło czterdziestu spośród nich czyha na niego. Oni zobowiązali się pod klątwą nie jeść i nie pić, dopóki go nie zabiją, i już teraz są w pogotowiu, czekając na twoje przyzwolenie». 
22
 Wtedy trybun odprawił młodzieńca: «Nie mów nikomu - nakazał mu - żeś mi o tym doniósł». 
23
Przywoławszy dwóch setników, rozkazał: «Przygotujcie do wymarszu do Cezarei dwustu żołnierzy i siedemdziesięciu jezdnych, i dwustu oszczepników na trzecią godzinę w nocy».
24
 Kazał też przygotować zwierzęta juczne, aby wsadzili na nie Pawła i bezpiecznie doprowadzili do namiestnika Feliksa.
25
 Napisał też list tej treści: 
26
«Klaudiusz Lizjasz dostojnemu namiestnikowi Feliksowi - pozdrowienie.
27
Judejczycy pochwycili tego człowieka i mieli go już zabić. Wtedy nadbiegłem z wojskiem i uratowałem go, dowiedziawszy się, że jest Rzymianinem. 
28
Aby się dowiedzieć, co mu zarzucają, sprowadziłem go przed ich Sanhedryn. 
29
 Stwierdziłem, że oskarżają go o sporne kwestie z ich Prawa, a nie o przestępstwo podlegające karze śmierci lub więzienia.
30
 Kiedy mi doniesiono o zasadzce na tego człowieka, wysłałem go natychmiast do ciebie, zawiadamiając oskarżycieli, aby przed tobą wytoczyli sprawę przeciwko niemu. Bądź zdrów!» 
31
 Żołnierze więc stosownie do rozkazu zabrali Pawła i poprowadzili nocą do Antipatris. 
32
A nazajutrz zostawiwszy jeźdźców, aby z nim odjechali, wrócili do twierdzy.
33
 Tamci przybyli do Cezarei, oddali list namiestnikowi i stawili przed nim Pawła. 
34
A on przeczytawszy list, zapytał, z jakiej prowincji pochodzi. Gdy się dowiedział, że z Cylicji, 
35
 rzekł: «Przesłucham cię, gdy przybędą też twoi oskarżyciele». I rozkazał strzec go w pretorium Heroda.