Którzy mówią: Językiem naszym przewiedziemy, wargi nasze za nami są, któż jest panem naszym?

Wysłuchaj, o Boże! wołanie moje, miej pozór na modlitwę moję.

(Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy.)

Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.

Głosem moim do Pana wołam; głosem moim Panu się modlę.

Wylewam przed obliczem jego żądłość moję, a utrapienie moje przed oblicznością jego oznajmuję.

I ściśniony jest we mnie duch mój, a we wnętrznościach moich niszczeje serce moje.

I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.

Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.

Wziął ze sobą Piotra, Jakowa i Jana i począł drżeć, i odczuwać trwogę.

I rzekł do nich: «Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie!»

Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię

 W dniach swego życia w ciele z wielkim wołaniem i ze łzami zanosił On błagania oraz usilne prośby do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i ze względu na pobożność został wysłuchany;

Łzy moje są mi miasto chleba we dnie i w nocy, gdy mi mówią co dzieó: Kędyż jest Bóg twój?

W Bogu wybawienie moje, i chwała moja skała mocy mojej; nadzieja moja jest w Bogu.

W dzieó utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

Głosem moim do Pana wołam; głosem moim Panu się modlę.

Ale odpowiedziała Anna i rzekła: Nie tak, panie mój, niewiasta utrapionego ducha jestem, anim wina ani napoju mocnego nie piła, alem wylała duszę moję przed obliczem Paóskiem.

Nie rozumiejże o służebnicy twojej, jako o niewieście niepobożnej, gdyż z wielkiego myślenia i frasunku mego mówiłam aż dotąd.

Przyjmij, Panie! w uszy swe słowa moje, i wyrozumij doległości moje.

(Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśó Dawidowa nauczająca.)

Posłuchaj mię z pilnością, a wysłuchaj mię; boć się uskarżam w modlitwie swej, i trwożę sobą:

Serce moje boleje we mnie, a strachy śmierci przypadły na mię.

(Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, złoty psalm Dawidowy, kiedy uciekał przed Saulem do jaskini.)

Będę wołał do Boga najwyższego, do Boga, który wykonywa sprawę moję.

Pieśó stopni. Z głębokości wołam do ciebie, o Panie!

Panie! wysłuchaj głos mój: nakłoó uszów twych do głosu prośb moich.

(Przedniejszemu śpiewakowi pieśó Dawidowa.)

Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego; w dzieó zły wybawi go Pan.

Pośpiesz się, a wysłuchaj mię, Panie! ustaje duch mój; nie ukrywajże oblicza twego przedemną; bomci podobny zstępującym do grobu.

Wolę tych czyni, którzy się go boją, a wołanie ich wysłuchiwa, i ratuje ich.

Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.

I stało się po niemałym czasie, że umarł król Egipski; i wzdychali, i wołali synowie Izraelscy dla niewoli; a wstąpiło wołanie ich do Boga przed niewolą.

I wyrzucili bogi cudze z pośrodku siebie, a służyli Panu, i użalił się Pan utrapienia Izraelskiego.

O tym czasie jutro poślę do ciebie męża z ziemi Benjamin, którego pomażesz za wodza nad ludem moim Izraelskim; a on wybawi lud mój z rąk Filistyóskich. Bom wejrzał na lud mój, gdyż przyszło wołanie jego do mnie.

A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.

Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.