Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego.

Ale przeminął, a oto go nie było; szukałem go, alem go znaleść nie mógł.

I włożyłeś w pęta nogi moje, a podstrzegasz wszystkich ścieżek moich, i na ślad nóg moich następujesz.

Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

Odejmij odemnie karanie twoje; bom od smagania ręki twojej ustał.

Położyłeś nieprawości nasze przed sobą, tajne występki nasze przed jasnością oblicza twego.

Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.