Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.

Znajdzie takowego, co mówi słowa jako miecz przerażające; ale język mądrych jest lekarstwem.

Kto jest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydaje nauki.

Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki.

Śmierć i żywot jest w mocy języka, a kto go miłuje, będzie jadł owoce jego.

Jakie jest jabłko złote z wyrzezaniem srebrnem, takieć jest słowo do rzeczy powiedziane.

Starał się kaznodzieja, jakoby znalazł powieści wdzięczne, i napisał, co jest dobrego, i słowa prawdziwe.

Słowa mądrych podobne ościeniom, i podobne gwoździom wbitym; słowa tych, którzy je złożyli, podane są od pasterza jednego.

Byście wy raczej milczeli, a poczytanoby wam to za mądrość.

I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?

Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?

Jakoż mię tedy próżno cieszycie, gdyż w odpowiedziach waszych zostaje kłamstwo?

A jeźli nie tak jest, gdzież jest ten, coby mi zadał kłamstwo, a coby obrócił wniwecz słowa moje?

Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.