Trzyma Pan wszystkich upadających, a podnosi wszystkich obalonych.

Znajdzie takowego, co mówi słowa jako miecz przerażające; ale język mądrych jest lekarstwem.

Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki.

Powieści wdzięczne są jako plastr miodu, słodkością duszy, a lekarstwem kościom.

 Tak że przeciwnie, (powinniście) raczej przebaczyć i zachęcić, aby czasem takiego nie pochłonął nadmiar smutku.

 Ale pocieszający pokornych, pocieszył nas Bóg, przez przyjście Tytusa. 

 Zachęcamy [prosimy] was, bracia! napominajcie, wychylających (się), pocieszajcie lękliwych, podtrzymujcie słabych, (bądźcie) cierpliwi wobec wszystkich;

Umacniajcie ręce osłabiałe, a kolana zemdlałe posilajcie.

Mówcie do zatrwożonych w sercu: Zmocnijcie się, nie bójcie się; oto Bóg wasz z pomstą przyjdzie; z nagrodą Bóg sam przyjdzie, i zbawi was.

Tedy się jasność królewska zmieniła, a myśli jego zatrwożyły nim, i zwiąski biódr jego rozwiązały się, a kolana jego jedno o drugie się tłukły.

 Dlatego opuszczone ręce i zemdlone kolana wyprostujcie,