I nazwał Bogowie światłość dniem a ciemność nazwał nocą; i stał się wieczór, i stał się ranek, dzień pierwszy.

Twójci jest dzieó, twoja też i noc; tyś uczynił światło i słoóce.

Który uczynił światła wielkie; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Słoóce, aby panowało we dnie; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Chwalcie go słoóce i miesiącu; chwalcie go wszystkie jasne gwiazdy.

Chwalcie imię Paóskie; albowiem on rozkazał, a stworzone są.

Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.

Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?

(Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cieó są dni nasze na ziemi.)

Czyś się najpierwszym człowiekiem urodził? czyś przed pagórkami utworzony?

 Przez wnętrzności litości Boga naszego, w które nawiedzi nas Wschód z wysokości,

 I mamy mocniejsze prorocze słowo [naukę], które ładnie [prawidłowo] czynicie, kierując, jak (na) lampę [świecę] oświetlającą w ciemnym miejscu, dopóki kiedy dzień zaświta i gwiazda poranna [jutrzenka] wzeszłaby w sercach waszych.