On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.

On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.

 Potem rzekł Bogowie: Niech będzie rozpostarcie, w pośrodku wód, a niech dzieli wody od wód.

 I nazwał Bogowie rozpostarcie niebem. I stał się wieczór, i stał się ranek, dzień wtóry.

Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

Chwalcie go niebiosa nad niebiosami, i wody, które są nad niebem.

I wystawił je na wieki wieczne; założył im kres, którego nie przestępują.

Allelu JA. Chwalcie Boga w świątyni Jego; chwalcie Go na przestrzeni mocy Jego.

Gdy gotował niebiosa, tamem była; gdy rozmierzał okrągłość nad przepaściami;

Kto zmierzył wody garścią swoją, a niebiosa piędzią rozmierzył? a kto proch ziemi miarą zmierzył? kto zważył na wadze góry, a pagórki na szalach?

Ten, który siedzi nad okręgiem ziemi, której obywatele są jako szaraócza; ten, który rozpostarł niebiosa jako cienkie płótno, a rozciągnął je, jako namiot ku mieszkaniu:

Tak mówi Pan, odkupiciel twój, i który cię utworzył wnet z żywota matki: Ja Pan wszystko czynię, sam rozciągam niebiosa, rozpościeram ziemię mocą swoją.

Uczynił też wannę miedzianą, i stolec jej miedziany ze zwierciadeł niewiast gromadą przychodzących, które przychodziły do drzwi namiotu zgromadzenia.