Wszakże radbym z Wszechmocnym mówił, i radbym się z Bogiem rozpierał.

Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!

A tak odpowiedział Pan Ijobowi, i rzekł:

Zatem odpowiedział Ijob Panu, i rzekł:

Mówiłem raz i drugi, ale więcej nie odpowiem, i nic więcej nie przydam.

Na drodze sądów twoich, Panie! oczekujemy cię; żądność duszy naszej jest do imienia twego, i do wspominania na cię.

O Panie! ponieważ nieprawości nasze świadczą przeciwko nam, zmiłuj się dla imienia twego; boć wielkie są odwrócenia nasze, tobieśmy zgrzeszyli.

Szukajcie Pana, póki może być znaleziony; wzywajcie go, póki blisko jest.

Niech opuści niepobożny drogę swoję, a człowiek nieprawy myśli swoje i niech się nawróci do Pana, a zmiłuje się; i do Boga naszego, gdyż jest hojnym w odpuszczaniu.

 Ponieważ w Pomazańcu Bóg jednał ze sobą świat, nie licząc ludziom ich uchybień [grzechów], nam zaś przekazując słowo pojednania.

 Tak więc w imieniu Pomazańca  jesteśmy posłami jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Pomazańca prosimy: pojednajcie się z Bogiem!

Ponieważ tedy to zostaje, że niektórzy wchodzą do niego, a ci, którym pierwej zwiastowano, nie weszli dla niedowiarstwa,

Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.

Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.