Ofiaruj Bogu chwałę, i oddaj Najwyższemu śluby twoje;

A wzywaj mię w dzieó utrapienia: tedy cię wyrwę, a ty mię uwielbisz.

Do niegom usty swemi wołał, a wywyższałem go językiem moim.

Bym był patrzał na nieprawość w sercu mojem, nie wysłuchałby był Pan.

Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy mojej, ani odjął miłosierdzia swego odemnie.

Będzie mię wzywał, a wysłucham go; Ja z nim będę w utrapieniu, wyrwę go, i uwielbię go.

Miłuję Pana, iż wysłuchał głos mój, i prośby moje.

Tedy wzywać będziesz, a Pan wysłucha; zawołasz, a odpowieć: Owom Ja. Jeźli odejmiesz z pośrodku siebie i jarzmo, a przestaniesz palca wyciągać, i mówić nieprawości;

 A to jest ta śmiałość, którą mamy do Niego, że jeśli (o) co prosimy według woli Jego, słucha nas. 

 A jeśli wiemy, że słucha nas, (o) cokolwiek byśmy prosili, wówczas wiemy, że mamy (to o co) prosiliśmy od Niego.

W Bogu mam nadzieję, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.

Przetoż wnijdę do domu twego z całopaleniem, a oddam ci śluby moje.

Któreć ślubowały wargi moje, i wyrzekły usta moje w utrapieniu mojem.

Śluby moje oddam Panu, a to zaraz przed wszystkim ludem jego.

Lepiej jest nie ślubować, niżeli poślubiwszy co, nie oddać.

Kto wie, jeźli się nie obróci Bóg, a nie użali się tego, nie odwrócili się, mówię, od popędliwości gniewu swego, abyśmy nie zginęli.