Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.

Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,

Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

W pocie oblicza twego będziesz pożywał chleba, aż się nawrócisz do ziemi, gdyżeś z niej wzięty; boś proch, i w proch się obrócisz.

Jeden rodzaj przemija, a drugi rodzaj nastaje; lecz ziemia na wieki stoi.

Niemasz człowieka, coby miał moc nad żywotem, żeby zahamował duszę, ani ma mocy nade dniem śmierci; ani ma, czemby się bronił w tym boju, ani wyswobodzi niezbożnego niepobożność.

I wróci się proch do ziemi, jako przedtem był, a duch wróci się do Boga, który go dał.

 A o ile przeznaczył ludziom raz umrzeć po zaś tym sąd.