Pokądże rzeczy takowe mówić będziesz? a pokąd będą słowa ust twoich jako wiatr gwałtowny?

Dokądże nie uczynicie koóca mowom? pomyślcie pierwej, a potem mówić będziemy.

(Przedniejszemu śpiewakowi pieśó Dawidowa.)

I głosem donośnym tak zawołały: «Dokądże, Władco święty i prawdziwy, nie będziesz sądził i wymierzał za krew naszą kary tym, co mieszkają na ziemi?» 

 (Na) żywego Boga, który odwrócił wyrok, (na) Wszechmocnego, (który) goryczą (napełnił) mnie [duszę]: 

A gdy mu się uprzykrzała słowy swemi na każdy dzieó, i trapiła go, aż zemdlała dusza jego na śmierć,

Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.

Zmiłuj się nademną, Panie! bomci mdły; uzdrów mię, Panie! boć się strwożyły kości moje,

Rzekę Bogu, skale mojej: Przeczżeś mię zapomniał? I czemu smutno chodzę dla uciśnienia od nieprzyjaciela?

A sprawiedliwego Lota, onych niezbożników rozpustnem obcowaniem strapionego, wyrwał.

Albowiem widzeniem i słyszeniem on sprawiedliwy mieszkając między nimi, dzień po dniu duszę sprawiedliwą uczynkami ich niezbożnymi trapił.

Wyciągnął ręce swoje na tych, którzy z nim mieli pokój, wzruszył przymierze swoje.

Nawracają się pod wieczór, a warczą jako psy, i biegają około miasta.

Skryj mię przed skrytą radą złośników, przed zbuntowaniem czyniących nieprawość.

Znajdzie takowego, co mówi słowa jako miecz przerażające; ale język mądrych jest lekarstwem.

Śmierć i żywot jest w mocy języka, a kto go miłuje, będzie jadł owoce jego.

Język jest ogniem świata niesprawiedliwego. Język jest ustanowiony wśród części naszego ciała. Plami nasze ciało i rozpala krąg pochodzenia (całe życie), a (sam) rozpalony (jest) przez gehennę. 

Ale języka nikt z ludzi ujarzmić nie może, (to jest) nieobliczalne zło, pełne jadu śmiertelnego.