Stało się tedy niektórego dnia, gdy synowie jego i córki jego jedli, i pili wino w domu brata swego pierworodnego:

I przypadli Sabejczycy, i zabrali je, a sługi pozabijali ostrzem miecza; a uszedłem tylko ja, ja sam, abym ci oznajmił.

A gdy ten jeszcze mówił, przyszedł i inny, i rzekł: Chaldejczycy, rozsadziwszy się na trzy hufce, wypadli na wielbłądy, i zabrali je, i sługi pozabijali ostrzem miecza; a uszedłem tylko ja, ja sam, abym ci oznajmił.

A oto wiatr gwałtowny przypadł od onej strony pustyni, i uderzył na cztery węgły domu, tak, że upadł na dzieci, i pomarły; a uszedłem tylko ja, ja sam, abym ci oznajmił.

Wszedłszy tedy szatan od oblicza Paóskiego, zaraził Ijoba wrzodem złym od stopy nogi jego aż do wierzchu głowy jego;

Izali poznają w ciemnościach cuda twoje? a sprawiedliwość twoję w ziemi zapamiętania?

Przeczże, o Panie! odrzucasz duszę moję, a zakrywasz oblicze twoje przedemną?

Powstał przeciwko mnie srogi gniew twój, a strachy twoje wytraciły mię.

Pan się stał jako nieprzyjaciel, połknął Izraela, połknął wszystkie pałace jego, popsuł twierdze jego, i rozmnożył w ludu Judzkim płacz i narzekanie.

Oderwał mocą płot swój jako od ogrodu, zepsuł namiot swój; Pan przywiódł w zapamiętanie w Syonie uroczyste święta i sabaty, a odrzucił w gniewie popędliwości swojej króla i kapłana.

 We wszystkim uciskani, ale nie zgnieceni; zmieszani [niepewni], ale nie zagubieni; 

 prześladowani, ale nie porzuceni; powaleni, ale nie zniszczeni.

Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?

Takieć są drogi wszystkich, którzy zapominają Boga; i tak nadzieja obłudnika zginie.

Spolężeli na domu swoim, nie ostoi się; wesprzeli się na nim, nie zadzierzy się.

Nad ródłem splątają się korzenie jego, i na miejscu kamienistem rozkłada się.

Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?

Zapomina go żywot matki jego, a robak słodkość z niego czuje; niemasz więcej pamiątki jego, a nieprawość połamana jest jako drzewo.

Widziałem niezbożnika nader wyniosłego, a rozłożonego jako drzewo zielone samorosłe;

Ale przeminął, a oto go nie było; szukałem go, alem go znaleść nie mógł.