Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

Gdy będziesz sprawował ziemię, nie wyda więcej mocy swej tobie; tułaczem, i biegunem będziesz na ziemi.

I niech się zaś nawrócą pod wieczór; niech warczą jako psy, a biegają około miasta.

Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.

Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

Byli kamionowani, piłą przecierani, kuszeni, mieczem zabijani, chodzili w owczych i kozich skórach; byli w niedostatku, w ucisku, w niewczasach;

(Których nie był świat godzien;) tułali się po pustyniach i po górach, i jaskiniach, i jamach ziemi.

Owszem, światłość niepobożnych zgaśnie, i nie będzie świeciła iskra ognia ich.

Światło się zaćmi w przybytku jego, i pochodnia jego nad nim zgaśnie.

Wymorzy się głodem siła jego, a zginienie pogotowiu jest przy boku jego.

Wypędzą go z światłości do ciemności, a z okręgu świata wyrzucą go.

A wszakże, choćby przez wiele lat żyw był człowiek, a przez te wszystkie weseliłby się, tedy przywiódłszy sobie na pamięć dni ciemności, jako ich wiele będzie, cokolwiek przeszło, uzna być marnością.

Dzieó ciemności i mroku, dzieó obłoku i chmury, jako ranna zorza rozciągniona po górach; lud wielki a mocny, któremu równego nie było od wieku, i nie będzie po nim nigdy aż do lat rodzaju i rodzaju.

Izali dzieó Paóski nie jest dzieó ciemności, a nie światłości, w którym niemasz jasności, ale chmura?

Dzieó gniewu będzie ten dzieó, dzieó utrapienia i ucisku, dzieó zamięszania i spustoszenia, dzieó ciemności i mroku, dzieó obłoku i chmury;

Ale straszliwe niejakie oczekiwanie sądu i zapalenie ognia, który pożreć ma przeciwników.