Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;

Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.

Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.

A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?

Nawet i wysokiego miejsca bać się będą, i będą się lękać na drodze, gdy zakwitnie migdałowe drzewo, także i szaraócza będzie mu ciężka, i żądza go ominie; bo człowiek idzie do domu wiecznego, a płaczący po ulicach chodzić będą,

Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzieó nad prochem stanie.

Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Podnieście ku niebu oczy wasze, a spojrzyjcie na ziemię na dół. Niebiosa jako dym zniszczeją, a ziemia jako odzienie zwiotszeje, i obywatele jej, jako i ona zginą; ale zbawienie moje na wieki będzie, a sprawiedliwość moja nie ustanie.

 O to tworzę niebiosa nowe i ziemię nową. Nikt nie będzie wspominał tego co było dawniej i nie przyjdzie to do wnętrza [serca]. 

Bo jako te niebiosa nowe, i ta ziemia nowa, którą Ja uczynię, stanie przedemną, mówi Pan, tak stanie nasienie wasze i imię wasze.

 Niebo i ziemia przeminą, zaś słowa moje nie przeminą.

którego trzeba [koniecznie] niebu prawdziwie [rzeczywiście] przyjąć [utrzymać, zaakceptować] do [aż do] momentów [czasów] przywrócenia [restytucji] wszystkiego [każdego, całości], które [co, tamto] mówił [powiedział] Bóg przez [za pośrednictwem] usta swoich świętych [wybranych, wydzielonych] od eonu [od początku, czasu tego świata] Jego proroków [przemawiających].

Gdyż stworzenie marności jest poddane, nie dobrowolnie, ale dla tego, który je poddał,

Lecz te niebiosa, które teraz są i ziemia temże słowem odłożone są i zachowane ogniowi na dzieó sądu i zatracenia niepobożnych ludzi.

 Nadejdzie zaś dzień Pana jak złodziej {w nocy}; w którym niebiosa z trzaskiem przeminą, zaś podstawy płonące (zostaną) rozwiązane, a ziemia i dzieła na niej nie (zostaną) znalezione {spalone}.

 Oczekując i spiesząc [ponaglając] przyjście Bożego dnia, przez który niebiosa płonące rozwiązane i elementy [części składające się na podstawę] podpalone stopią (się).

 Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono. 

 I ujrzałem [zobaczyłem] niebo nowe i ziemię nową, bo [ponieważ] pierwsze niebo i pierwsza ziemia odeszły {przeminęły}, i morza nie ma [jest] już.

Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.

Ożyją umarli twoi, trupy moje wstaną, gdy rzeczesz: Ocućcie się, a śpiewajcie mieszkający w prochu! Albowiem rosa twoja będzie jako rosa na ziołach; ale niezbożnych o ziemię uderzysz.

A wiele z tych, którzy śpią w prochu ziemi, ocucą się, jedni ku żywotowi wiecznemu, a drudzy na pohaóbienie i na wzgardę wieczną.

 To powiedział, a następnie rzekł im: "Łazarz, przyjaciel nasz, zasnął, lecz idę, aby go obudzić".

Jeszu jednak mówił o jego śmierci, a im się wydawało, że mówi o zwyczajnym śnie. 

 Dlatego mówi: Wstawaj śpiący i powstań z martwych, a rozbłyśnie ci Pomazaniec. 

 Albowiem jeśli wierzymy, że Jeszu umarł i powstał, tak Bóg i tych, którzy zasnęli w Jeszu, poprowadzi razem z nim.

 Bo to wam powiadamy w słowie [nauce] Pana, że my, (którzy) żywi pozostaniemy do [na] przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli.