Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

Niech proszę nie będzie jako martwy płód, który gdy wychodzi z żywota matki swej, połowa ciała jego zepsowana bywa.

Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

Odejmij odemnie karanie twoje; bom od smagania ręki twojej ustał.