Pamiątka jego zginie z ziemi, a imienia jego nie wspomną po ulicach.

Potem rzekł Pan do Mojżesza: Wpisz to dla pamięci w księgi, a włóż to w uszy Jozuego, że pewnie wygładzę pamiątkę Amaleka pod niebem.

Oczy Paóskie otworzone są na sprawiedliwych, a uszy jego na wołanie ich;

Dni moje są jako cieó nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich,

Błogosławiona jest pamiątka sprawiedliwego; ale imię niezbożnych śmierdzi.

Pomarli, nie ożyją; martwymi będąc nie powstaną, przeto, żeś ich nawiedził i wykorzenił, i wygładził wszystkę pamiątkę ich.

A odpowiadając Abraham rzekł: Otom teraz zaczął mówić do Pana mego, aczem ja proch i popiół.

Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

 Stworzył JHWH Elohim [Bogowie] człowieka z prochu ziemi, i dmuchnął [tchnął] w nos [oblicze] tchnienie [ducha, oddech] życia. I stał się człowiek duszą [istotą] żyjącą. 

 Wiemy bowiem, że jeśli ziemskie nasze mieszkanie, (ten) namiot zburzony (będzie), (to) budowlę od Boga mamy. Dom nie rękoma zrobiony, eonowy [wieczny] w niebiosach.