Lecz oni upadli na oblicza swe i rzekli: O Boże, Boże Duchów, i wszelkiego ciała! człowiek jeden zgrzeszył, a na wszystekże lud gniewać się będziesz?

Owszem, przeciwko Panu nieba podniosłeś się, i naczynie domu jego przyniesiono przed cię; a ty i książęta twoi, żony twoje, i założnice twoje, piliście wino z niego; nadto bogi srebrne i złote, miedziane, żelazne, drewniane, i kamienne, którzy nie widzą, ani słyszą, i nic nie wiedzą, chwaliłeś, a Boga, w którego ręku jest tchnienie twoje, i u którego są wszystkie drogi twoje, nie uczciłeś.

i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko.

Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: "Jesteśmy bowiem z Jego rodu".

 Ponieważ wszystko podtrzymuje [kręci się w kółko] oddech i tchnienie [duch] Boga [Bogów] (w) nozdrzach, 

Jeźliby obrócił przeciwko niemu serce swoje, a ducha jego, i dech jego do siebie wziął:

Zginęłoby wszelkie ciało społu, a człowiekby się do prochu nawrócił.

 Stworzył JHWH Elohim [Bogowie] człowieka z prochu ziemi, i dmuchnął [tchnął] w nos [oblicze] tchnienie [ducha, oddech] życia. I stał się człowiek duszą [istotą] żyjącą. 

A Ja oto, Ja przywiodę potop wód na ziemię, ku wytraceniu wszelkiego ciała, w którem jest duch żywota pod niebem; wszystko, cokolwiek jest na ziemi, pozdycha.

Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

Nie ufajcie w książętach, ani w żadnym synu ludzkim, w którym nie masz wybawienia.

Wynijdzie duch jego, i nawróci się do ziemi swojej; w onże dzieó zginą wszystkie myśli jego.

Zrodzone z ciała, jest ciałem, a zrodzone z Tchnienia, jest tchnieniem.