Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.

Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.

 Natomiast Pana, {Pomazańca} {Boga}, uznajcie za świętość w waszych sercach. Zawsze też (bądźcie) gotowi odpowiedzieć każdemu,  kto żąda od was uzasadnienia tej nadziei, która jest w was – ale z łagodnością i bojaźnią,

Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.

A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?

Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?

Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?

Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.

Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

Ponieważ Ijob rzekł: Jestem sprawiedliwym, a Bóg odrzucił sprawę moję:

I mamże kłamać, mając sprawiedliwą? Bolesny jest postrzał mój bez przewinienia.

I mniemasz, żeś to z rozsądkiem rzekł: Sprawiedliwość moja przechodzi Boską?