Potem mówił Dawid do wszystkiego zgromadzenia: Błogosławcież teraz Panu, Bogu waszemu. I błogosławiło wszystko zgromadzenie Panu, Bogu ojców sowich, a naczyliwszy się pokłonili się Panu i królowi.

Psalm Dawidowy. Błogosław duszo moja Panu, i wszystkie wnętrzności moje imieniowi jego świętemu.

Błogosławże duszo moja Panu, a nie zapominaj wszystkich dobrodziejstw jego.

Psalm Dawidowy. Wysławiać cię będę, Panie! z całego serca; przed bogami śpiewać ci będę.

Chwal, duszo moja! Pana. Chwalić będę Pana, pókim żyw; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.

I rzekł: Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, który mówił usty swemi do Dawida, ojca mego, i skutecznie to wypełnił, mówiąc:

I rzekł: Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, który mówił usty swemi do Dawida, ojca mego, i wypełnił to skutecznie, mówiąc:

Błogosławiony Pan Bóg, Bóg Izraelski, który sam cuda czyni.

I błogosławione imię chwały jego na wieki, a niech będzie napełniona chwałą jego wszystka ziemia. Amen, Amen.

Panie! jako urągali nieprzyjaciele twoi, jako urągali ścieżkom pomazaóca twego.

Tedy mię duch podniósł, i słyszałem za sobą głos grzmotu wielkiego: Błogosławiona niech będzie chwała Paóska z miejsca swego;

Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jeszu Pomazańca. On błogosławił nas, w całym błogosławieństwie tchnienia w niebiosach - w Pomazańcu. 

A Królowi eonów nieśmiertelnemu, niewidzialnemu samemu mądremu Bogu, niech będzie cześć i chwała na eony eonów. Amen.

 Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jeszu Pomazańca, (który) według wielkiego swojego miłosierdzia urodził nas (ponownie z góry) do nadziei żywej przez wzbudzenie Jeszu Pomazańca z (pośród) zmarłych, 

mówiących głosem donośnym: «Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo». 

Tedy mu rzekł: Co za imię twoje? I odpowiedział: Jakób.

A postawił tam ołtarz, i nazwał go: Mocny Bóg Izraelski.

Tyś zaiste ojciec nasz: bo Abraham nie wie o nas, a Izrael nie zna nas. Tyś, Panie! ojciec nasz, odkupiciel nasz; toć jest od wieku imię twoje.

Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje! 

 Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień 

Wszystkim, którzy jesteście w Rzymie, umiłowanym Bożym, powołanym świętym, łaska niech będzie wam i pokój od Boga Ojca naszego, i od Pana Jeszu Pomazańca.

Nie wzięliście Tchnienia niewoli znowu dla bojaźni, ale wzięliście Tchnienie przysposobienia synowskiego, przez którego wołamy: Abba, to jest Ojcze!

A Bogu i Ojcu naszemu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.

A sam Pan nasz, Jeszu Chrystus i Bóg a Ojciec nasz, który nas umiłował i dał pociechę wieczną, i nadzieję dobrą przez łaskę,