Ja mu będę za ojca, a on mi będzie za syna, który gdy wystąpi, skarzę go rózgą ludzką, i plagami synów człowieczych.

I położę na morzu rękę jego i na rzekach prawicę jego.

Ja go też za pierworodnego wystawię, i za wyższego nad królami ziemi.

Na wieki mu zachowam miłosierdzie moje, a przymierze moje stałe będzie przy nim.

Ale jeźliby synowie jego opuścili zakon mój, a w sądach moich nie chodzili;

Tedy nawiedzę rózgą przestępstwo ich, a karaniem nieprawość ich.

Nie splugawię przymierza mego, a tego, co wyszło z ust moich, nie odmienię.

A że nasienie jego zostanie na wieki, a stolica jego jako słoóce przedemną;

Nakłoócie ucha swego, a pójdźcie do mnie; słuchajcie, a będzie żyła dusza wasza. I postanowię z wami przymierze wieczne, miłosierdzie Dawidowe pewne wyleję na was.

- Któremu bowiem powiedział kiedykolwiek z Posłów: Ty jesteś moim Synem. Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie. I jeszcze: Ja będę Mu za Ojca, a on będzie mi za Syna.

Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» 

Ojciec miłuje Syna i wszystko powierzył w Jego ręce.

Lecz miłosierdzie moje nie będzie odjęte od niego, jakom je odjął od Saula, któregom odrzucił przed twarzą twoją.

I będzie utwierdzony dom twój, i królestwo twoje aż na wieki przed tobą, a stolica twoja będzie trwała aż na wieki.

Wszakże za dni twoich nie uczynię tego dla Dawida, ojca twego; ale z ręki syna twego oderwę je.

Lecz wszystkiego królestwa nie oderwę; pokolenie jedno dam synowi twemu dla Dawida, sługi mego, i dla Jeruzalemu, którem obrał.

A synowi jego dam pokolenie jedno, aby została pochodnia Dawidowi, słudze memu, po wszystkie dni przedemną w mieście Jeruzalemie, którem sobie obrał, aby tam przebywało imię moje;

Ten mi zbuduje dom, i utwierdzę stolicę jego aż na wieki.

A iż się nie radził Pana, zabił go, a przeniósł królestwo na Dawida, syna Isajego.

Tedy mu rzekł Samuel: Oderwał Pan królestwo Izraelskie dzisiaj od ciebie, i dał je bliźniemu twemu, lepszemu niżeś ty.