I rzekł: Nie daj mi tego Panie, abym to miał uczynić. Izali to nie krew mężów, którzy szli z niebezpieczeóstwem dusz swoich? I nie chciał jej pić. Toć uczynili oni trzej mocarze.

I odpowiedzał Nabot Achabowi: Nie daj tego Panie, abym ci miał dać dziedzictwo ojców moich.

Cóż więc powiemy? Czy mamy pozostawać w uchybieniu [grzechu], aby łaska była obfitsza?

W żadnym razie! Jakim sposobem my, którzy umarliśmy dla grzechu, mamy nadal w nim żyć?

Sromoty córki syna twego, także sromoty córki córki twojej, nie odkryjesz; bo to sromota twoja.

Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?

Od zdrady i gwałtu wybawi duszę ich; bo droga jest krew ich przed oczyma jego.

I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana.

 Gdyż ciało moje prawdziwy jest pokarm, a krew moja prawdziwy jest napój. 

Którzy za duszę moją swojej własnej szyi nadstawiali; którym nie ja sam dziękuję, ale i wszystkie zgromadzenia narodów.

Zabulon jest lud, który wydał duszę swą na śmierć, także i Neftalim, a to na wysokich polach.

(Albowiem walczył ojciec mój za was, i podał duszę swą w niebezpieczeóstwo, aby was wyrwał z ręki Madyjaóczyków;

Gdyż położył duszę swą w ręce swej, i zabił Filistyóczyka, i uczynił Pan wybawienie wielkie wszystkiemu Izraelowi. Coś widział, i uradowałeś się. Przeczżebyś tedy miał grzeszyć przeciw krwi niewinnej, chcąc zabić Dawida bez przyczyny?

 Po co i my narażamy się cały czas?