I już usiadł Salomon na stolicy królestwa.

A tak usiadł Salomon na stolicy Paóskiej za króla miasto Dawida, ojca swego, i szczęściło mu się, a był mu posłuszny wszystek Izrael.

I uwielbił Pan Salomona bardzo zacnie przed oczyma wszystkiego Izraela, a dał mu sławę królewskoą, jakiej żaden król przed nim nie miał w Izraelu.

Zmocnił się tedy Salomon, syn Dawidowy, w królestwie swem, a Pan, Bóg jego był z nim, i uwielbił go wysoce.

Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej

Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo.

On zbuduje dom imieniu mojemu, a Ja utwierdzę tron jego władzy eony.

Raczże już teraz błogosławić domowi sługi twego, aby trwał na wieki przed tobą; boś ty Panie Boże rzekł: Że błogosławieóstwem twojem będzie ubłogosławion dom sługi twego na wieki.

Będzie panował od morza aż do morza, i od rzeki aż do koóczyn ziemi.

Królowie od morza i z wysep dary mu przyniosą; królowie Sebejscy i Sabejscy upominki oddadzą.

Albowiem wyrwie ubogiego wołającego, i nędznego, który nie ma pomocnika.

Od zdrady i gwałtu wybawi duszę ich; bo droga jest krew ich przed oczyma jego.

Gdy się wrzuci garść zboża do ziemi na wierzchu gór, zaszumi jako Liban urodzaj jego, a mieszczanie zakwitną jako zioła polne.

Błogosławiony Pan Bóg, Bóg Izraelski, który sam cuda czyni.

A tuć się koóczą modlitwy Dawida, syna Isajego.

Razem przysiągł przez świętobliwość moję, że nie skłamię Dawidowi,

A że nasienie jego zostanie na wieki, a stolica jego jako słoóce przedemną;