I była wojna między Roboamem i między Jeroboamem po wszystkie dni.

I była wojna między Azą i między Baazą, królem Izraelskim, po wszystkie dni ich.

I była wojna między Azą, i między Baazą, królem Izraelskim, po wszystkie dni ich.

 Nieprzyjaźń położę pomiędzy wami: między niewiastą, i między nasieniem twoim, i między nasieniem jej; Ono zmiażdży [przekreśli] ci głowę [górę, szczyt], a ty mu zgnieciesz piętę.

Piękniejszyś nad synów ludzkich; rozlała się wdzięczność po wargach twoich, przeto, że cię pobłogosławił Bóg aż na wieki.

A w dostojności twojej szczęśliwie wywiedź z słowem prawdy, cichości, i sprawiedliwości, a dokaże strasznych rzeczy prawica twoja.

Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową

i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy

Albowiem ciało pożąda przeciwko duchowi, a duch przeciwko ciału; a te rzeczy są sobie przeciwne, abyście nie to, co chcecie, czynili.

 gdyż nie jest nam siłować (się) przeciw krwi i ciału, lecz przeciw pierwszym [pionierom, przewodzącym], przeciw władzom, przeciw uzurpatorom świata tej ciemności {tego eonu}, przeciw duchowemu złu w niebiosach.

I była bitwa bardzo sroga dnia onego, a porażon jest Abner i mężowie Izraelscy od sług Dawidowych.

I powiedział Haman Zeresie, żonie swej, i wszystkim przyjaciołom swoim wszystko, co mu się przydało. I rzekli do niego mędrcy jego, i Zeres, żona jego: Ponieważ z narodu Żydowskiego jest Mardocheusz, przed któregoś obliczem począł upadać, nie przemożesz go, ale pewnie upadniesz przed obliczem jego.

A choć początek twój mały będzie, jednak ostatek twój bardzo się rozmnoży.

Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.

Którzy idąc przez dolinę morwów, za źródło go sobie pokładają, i deszcz pożegnania przychodzi na nich.

Ale ścieszka sprawiedliwych jako światłość jasna, która im dalej tem bardziej świeci, aż do dnia doskonałego.

Droga zaś niepobożnych jest jako ciemność; nie wiedzą, o co sií otrącić mogą.

 Patrzyłeś, a oto odłączył się kamień, mimo że nie dotknęła go ręka ludzka, i ugodził posąg w jego stopy z żelaza i gliny, i połamał je. 

Wtedy natychmiast uległy skruszeniu żelazo i glina, miedź, srebro i złoto - i stały się jak plewy na klepisku w lecie; uniósł je wiatr, tak że nawet ślad nie pozostał po nich. Kamień zaś, który uderzył posąg, rozrósł się w wielką górę i napełnił całą ziemię. 

W czasach tych królów Bóg Nieba wzbudzi królestwo, które nigdy nie ulegnie zniszczeniu. Jego władza nie przejdzie na żaden inny naród. Zetrze i zniweczy ono wszystkie te królestwa, samo zaś będzie trwało na zawsze, 

Tak jakoś widział, iż z góry odcięty był kamieó, który nie bywał w ręku, a skruszył żelazo, miedź, glinę, srebro i złoto, przez to Bóg wielki królowi oznajmił, co ma być na potem; i prawdziwy jest ten sen, i wierny wykład jego.

I ujrzałem: oto biały koń, a siedzący na nim miał łuk. I dano mu wieniec [koronę], i wyruszył jako zwycięzca, by (jeszcze) zwyciężać.