(Na) żywego Boga, który odwrócił wyrok, (na) Wszechmocnego, (który) goryczą (napełnił) mnie [duszę]: 

Tedy rzekł Abner do Joaba: Niech teraz wstaną młodzieócy, a poigrają przed nami. I rzekł Joab: Niech wstaną.

 Odpowiedź łagodna uśmierza płonący gniew; ale słowo bolesne pobudza do wściekłości. 

Kto zaczyna zwadę, jest jako ten, co przekopuje wodę; przetoż niż się zwada rozsili, zaniechaj go.

Myśli radami utwierdzaj, a wojnę prowadź opatrznie.

Nie pokwapiaj się do swaru, byś snać na ostatek nie wiedział, co masz czynić, gdyby cię zawstydził bliźni twój.

I rzekłaś: Na wieki panią będę; i tak nie przypuściłaś tego do serca swego, aniś sobie przywodziła na pamięć dokoóczenia tego.

 Lub jaki król idąc (z) innym królem konfrontować (się) na wojnie nie usiadłszy wcześniej przemyśli [postanowi], czy mocny jest w dziesięć tysięcy przeciw [z] dwudziestu tysiącom przychodzącym przeciw niemu?

 Jeśli zaś nie, (to) faktycznie (kiedy) jeszcze on daleko jest poselstwo, wysławszy prosi do pokoju.