Radujcie się z radosnymi, a płaczcie z płaczącymi.

Bo któregobyś dnia wyszedł a przyszedł za potok Cedron, wiedz wiedząc, że pewnie umrzesz; krew twoja będzie na głowę twoję.

 To powiedziawszy Jeszu wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron. Był tam ogród, do którego wszedł On i Jego uczniowie. 

Tedy rzekł król do Syby: Na cóż to? I odpowiedział Syba: Osły te dla czeladzi królewskiej, aby na nich jeździła, a chleby i figi, aby jedli słudzy, a wino, aby pił, ktoby ustał na puszczy.

W owym czasie wystąpił Jan Zanurzyciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: 

Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi: Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, Dla Niego prostujcie ścieżki!

Chłopiec rósł i wzmacniał się Tchnieniem, a żył na pustkowiach aż do dnia ujawnienia się przed Iszraelem.